โดย สิรินดา   สำนักพิมพ์ แจ่มใส
พิมพ์ครั้งแรก : มกราคม 2547  208 หน้า ราคา 139 บาท

รู้จัก สิรินดา

        นักเขียนขายดีเจ้าของผลงาน สาวสุดเซอร์กับโปรแกรมเมอร์ ปากร้าย  เธอเริ่มอ่านหนังสือตั้งแต่เด็ก ด้วยความที่บ้านเดิมอยู่ต่างจังหวัดไร้แสงสีทำให้การอ่านกับเธอได้ทำความรู้จักกัน  หนังสือที่เธอหยิบมาอ่านในช่วงแรกเป็นหนังสือที่อยู่บนชั้นหนังสือของแม่   และเมื่ออ่านมากขึ้นทำให้เธออยากจับปากกาเพื่อลองเขียนแต้มแต่งจินตนาการของตัวเองดูบาง เธอยืนยันว่าการอ่านเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เธอมาเขียนหนังสือในทุกวันนี้

       จบโทเศรษฐศาสตร์จากรั้วเหลืองแดง แต่กลับมาทำงานวิจัยนโยบายไอที และมีงานเขียนนิยาย+เรื่องสั้นเป็นงานอดิเรก เริ่มเขียนหนังสือตั้งแต่อายุ 15  

       สิรินดา เปิดตัวนามปากกานี้กับหนังสือ "สาวสุดเซอร์กับโปรแกรมเมอร์ปากร้าย" และ "หวานใจกับผู้ชายปากแข็ง"หลังจากมีผลงานสะสมอยู่ในเว็บ www.sirinda-stories.net  มาหลายปี

       ที่มาของนามปากกา...ได้มาตอนที่คิดอะไรไม่ออก เลยเอาชื่อ และนามสกุลมาผสมๆๆ กัน ได้ออกมาเป็นคำแปลกๆ คำหนึ่งที่ตัวเองตั้งใจให้อ่านเป็น สิริ-นดา แต่หลายๆ คน กลับอ่านเป็น สิรินดา ก็เลยเป็นสิรินดา มาจนถึงบัดนี้

       ปัจจุบันทำงานวิจัยเป็นงานหลัก และแอบเจ้านาย เขียนนิยาย เป็นงานอดิเรก ...ยังเป็นคนบ้าการเขียน  และคิดว่าคงจะบ้าอาละวาดเขียนนิยายลงในเว็บอีกหลายปี เพราะตั้งใจจะพัฒนาฝีมือในการเขียนให้ดีขึ้นเรื่อยๆ ...เท่าที่จะทำได้

รายละเอียด

1. ก่อนอื่น แนะนำตัวให้นักอ่านได้รู้จักกันหน่อยค่ะ 
 สิรินดา (สิ-หริ-นะ-ดา) เป็นนักเขียนรุ่นแรกๆ ที่มีโอกาสได้พิมพ์หนังสือกับแจ่มใส เปิดตัวด้วยหนังสือชื่อย้าวยาวว่า ‘สาวสุดเซอร์กับโปรแกรมเมอร์ปากร้าย’ และตามมาด้วยนิยายเรื่องสั้นและเรื่องยาวอีกหลายเรื่อง (แบบไม่สม่ำเสมอ)

2. ตอนเด็กๆ ฝันอยากเป็นอะไรคะ  แล้วโตขึ้นมาได้เป็นอย่างที่ตอนเด็กๆ ฝันไว้รึเปล่า
เคยฝันอยากเป็นอะไรหลายอย่าง เช่น คนเขียนรูป มัณฑนากร นักยิมนาสติก รวมถึงกระเป๋ารถเมล์ แต่ไม่เคยฝันว่าตัวเองจะเป็นนักเขียน เพราะรู้สึกว่าไกลเกินเอื้อมสำหรับตัวเองมากๆ ตอนนี้ไม่ได้ทำอะไรอย่างที่ฝันไว้สักอย่าง วันเวลาเปลี่ยนไป จึงเลือกที่จะทำอะไรที่ทำได้ดีที่สุด ณ เวลานั้น ๆ ตอนนี้งานประจำคือเป็นนักวิจัยนโยบายไอที และมีงานเขียนเป็นงานอดิเรก ซึ่งถึงแม้จะไม่ได้เป็นไปตามฝัน แต่ก็มีความสุขทุกวันกับงานทั้งสองอย่าง

3. ถ้าเกิดให้เลือกเป็นคนอื่นได้หนึ่งวัน จะเลือกเป็นใคร เพราะอะไร
อยากมีโอกาสได้เป็น Judith MacNaught นักเขียนนิยายโรมานซ์ชาวอเมริกันสักวันเพราะอยากเขียนหนังสือเก่งๆ อย่างผู้หญิงคนนั้นเหลือเกิน ตามอ่านหนังสือของเธอมาหลายเล่ม ชอบที่เธอวางพล็อตได้เรียบง่ายไม่สับสนแต่ก็มีความลึกเป็นของตัวเอง

4. แล้วความฝันสูงสุดในชีวิตที่อยากจะทำให้สำเร็จคือสิ่งใดกันเอ่ย
อยากมีหนังสือนิยายสักเล่มที่คนอ่านจำได้ว่าเราเขียน

5. บอกได้รึเปล่าคะ ทำไมถึงชอบและรักที่จะเขียนนิยาย
เริ่มเขียนจากการที่ชอบอ่านก่อน สมัยก่อนไม่มีอินเตอร์เน็ต ไม่มีสื่อให้เราดูมากมากนัก หนังสือเป็นสื่อต้นๆ ที่ทำให้เราสามารถท่องไปในโลกจินตนาการได้ไม่รู้จบ เริ่มจากอ่านเล่มแรก แล้วก็ต้องอ่านไปเรื่อยๆ จนพบว่า อยากจะเขียนให้ตัวเองอ่านบ้าง แรงบันดาลใจเริ่มจากตรงนั้น  นิยายที่เป็นแรงบันดาลใจแรกคือ ‘ปริศนา’ หนังสือนิยายบนชั้นหนังสือในบ้าน โดยพล็อตจากการเขียนจะหาจากรอบตัว  คือมองรอบๆ ตัว เมื่อพบเจออะไรที่คิดว่าน่าสนใจก็จะเก็บๆ ไว้เป็นมุกเขียนหนังสือ เช่น เจอคนแก่สองคนเดินจูงมือกัน เราก็จะจินตนาการแล้วว่าทั้งสองคนนี่ต้องผ่านอะไรมาบ้างถึงรักกันมากขนาดนี้ อะไรทำนองนั้น

6. สุดท้ายแล้ว เปิดโอกาสให้อ้อนคนอ่านได้เต็มที่ค่ะ
สิรินดาเป็นคนชอบเขียนหนังสือธรรมดาๆ ที่ยังอยากฟังความคิดเห็นของทุกคนที่เคยอ่านนิยายของตัวเองค่ะ มีอะไรอีเมล์มาคุยกันได้ที่  อีเมลนี้จะถูกป้องกันจากสแปมบอท แต่คุณต้องเปิดการใช้งานจาวาสคริปก่อน  และแวะเข้าไปอ่านผลงานที่ยังไม่ได้ตีพิมพ์ได้ที่www.sirinda-stories.net หรือติดตามข่าวคราวความเคลื่อนไหวได้ที่www.twitter.com/i_sirinda

จากผู้แต่ง

      เรื่องราวของสาวห้าวอารมณ์ศิลป กับโปรแกรมเมอร์อารมณ์ร้าย (แต่ใจดี) เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากการที่ได้ทำงานร่วมกับโปรแกรมเมอร์หลายๆ คน  และพบว่าส่วนใหญ่พวกนี้จะเป็นพวก ... พูดจาไม่รู้เรื่อง ยกเว้บพูดด้วยภาษา สคริปต์ก็เลยเอามาเปรียบเทียบกับคนไกล้ตัว (น้องสาว) สาวอารมณ์ศิลป์  ที่รู้จักคอมพิวเตอร์เพียงผิวเผิน คิดเลยไปว่า ถ้าสองคนที่มีลักษณะต่างกัน มากขนาดนี้มาเจอกันจะเป็นอย่างไร นั่นคือที่มาของการร่างเรื่อง "นรีกับคีตา"  ตอนที่ 1 และตามมาด้วยเรื่องราวอีกหลายตอน และท้ายที่สุดก็กลายมาเป็นหนังสือ สาวสุดเซอร์กับโปรแกรมเมอร์ปากร้าย...
 

แนะนำเรื่อง...

         เมื่อ สาวห้าวอารมณ์ศิลป์ต้องรับบทภรรยากำมะลอของนักโปรแกรมเมอร์ผู้รักความไฮเทค ชีวิตชุลมุนวุ่นวายที่ต่างคนต่างต้องซ่อนความรู้สึกหวานๆ ในหัวใจจึงเกิดขึ้น

คีตา…โปรแกรมเมอร์หนุ่มหล่อมาดเนี้ยบ มือหนึ่งของบริษัท โปรดปรานเทคโนโลยีโดยเฉพาะที่เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์

นรี…มัณฑนากรสาวห้าวอารมณ์ศิลป์ เกลียดเทคโนโลยีโดยเฉพาะที่เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์

เมื่อสาวห้าวพลัดตกลงในหลุมรักของหนุ่มหล่อดังโครมใหญ่ นรีจะทำอย่างไรเมื่อเขามีคู่หมั้นสาวแสนสวยอยู่แล้ว…และเหตุการณ์ยิ่งชุลมุนวุ่นวายเมื่อทั้งสองต้องจับคู่เป็นสามีภรรยากำมะลอ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในเรือนหอที่แสนอบอุ่น…

เรื่องราวชุลมุนวุ่นวายจึงเริ่มขึ้นโดยที่ต่างคนต่างต้องพยายามเก็บความรู้สึกหวานๆ ในหัวใจให้มิดชิด…

ผมชื่อ "คีตา" เป็นนักเขียนโปรแกรมมือหนึ่งของบริษัท สิ่งที่ผมชอบก็พวกความไฮเทค เทคโนโลยีไง ผู้หญิงในสเป็กผมต้องสวย บอบบาง อ่อนหวาน ส่วนผู้หญิงที่ผมไม่คิดจะเอาเป็นแฟนน่ะเหรอ ก็พวกห้าวๆ พูดจาโผงผาง ทำตัวเลียนแบบผู้ชาย ไม่ใช่ว่าพวกเธอไม่ดีนะ เพียงแต่ไม่ใช่แบบที่ผมชอบเท่านั้นล่ะ

อะไรนะ คุณบอกว่าผมจะต้องแต่งงานอยู่ร่วมบ้านกับผู้หญิงห้าวๆ เซอร์ๆ งั้นเหรอ ไม่มีทาง บอกได้เลยว่าไม่มีทาง ให้ตายสิ!

ฉันชื่อ "นรี" เป็นผู้หญิงที่ออกจะห้าวๆ ซักหน่อย แล้วไง ห้าวก็ไม่หนักอะไรใครนี่ ก็ฉันเป็นผู้หญิงยุคใหม่ พึ่งพาตัวเอง ยืนได้บนลำแข้งของตัวเอง ผู้หญิงอ่อนแอที่ต้องคอยให้ผู้ชายปกป้องต่างหากที่ฉันว่าน้ำเน่าสิ้นดี สิ่งที่ฉันชอบเหรอ การวาดรูป ศิลปะ ส่วนสิ่งที่เกลียดก็เทคโนโลยีไง โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์

อ้อ อีกอย่างที่เกลียด ก็พวกผู้ชายหน้าตาดีแต่ขี้เก๊ก แต่งตัวเนี้ยบ มั่นใจในตัวเองเกินเหตุ ว่าไงนะ ถ้าฉันต้องแต่งงานกับผู้ชายแบบนั้นน่ะเหรอ ไม่มีทาง ขอตายซะดีกว่า!

เรื่องย่อ :...

         นรี มัณฑนากรสาวอารมณ์ศิลป์สุดๆ เพิ่งรับงานวาดรูปประดับคอนโดฯ ของเศรษฐีใหญ่ เธอคิดจะใช้บ้านพักที่ชะอำของครอบครัวเป็นที่ทำสมาธิในการวาดรูป แต่แล้วก็ต้องพบว่าบ้านหลังนั้นถูกจับจองโดยนายคีตา โปรแกรมเมอร์หนุ่มลูกน้องคนสนิทของพี่ชายซึ่งเป็นเจ้าของบริษัทซอฟต์แวร์ที่มีชื่อเสียง

         นายคีตาเป็นผู้ชายหน้าตาดีแต่อารมณ์ร้าย ขาวีน เขาไม่พอใจทันทีที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะถูกน้องสาวของเพื่อนรุ่นพี่ (ซึ่งมีศักดิ์เป็นเจ้านายไปด้วยพร้อมกัน) ใช้ความเป็นน้องสาวมาไล่เขาออกจากบ้าน เพราะเขาเองก็กำลังคิดโปรเจ็กต์ใหญ่ที่ต้องการความสงบเช่นกัน บทสรุปของการที่ไม่มีใครยอมใครทำให้ทั้งสองต้องอยู่ร่วมบ้านกัน และต่างคนก็ต่างทำงานของกันและกันไป นรีพบว่าลูกน้องของพี่ชายทำอาหารเก่ง ไม่เข้ากับหน้าตาที่ดูไม่รับแขกนั่นเลย ส่วนคีตาก็พบว่าน้องสาวของเพื่อนคนนี้เป็นคนมีฝีมือในการวาดรูปและการออกแบบตกแต่งภายในดีทีเดียว

        คีตากำลังหาคนออกแบบเรือนหอ เขาแอบไปจ้างบริษัทของนรี โดยระบุว่าต้องให้หญิงสาวออกแบบตกแต่งภายในเรือนหอให้เท่านั้น ความลับเปิดเผยเมื่อนรีต้องส่งแบบงวดที่สอง ทั้งคู่ยังไม่ถูกชะตากัน แต่ก็ยอมรับที่จะทำงานร่วมกัน คีตาชักจูงให้นรีกลับเข้าบ้านของพี่ชายหลังจากเธอออกจากบ้านนั้นมาใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวนานหลายปีเพราะเข้าใจผิดกับพี่สะใภ้

        พี่สะใภ้ของนรีให้กำเนิดหลานแฝด เธอเปลี่ยนเป็นคนที่อ่อนโยนและมองโลกในแง่ความเป็นจริงมากขึ้น ประกอบกับนรีเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ทำให้ทั้งสองปรับตัวเข้าหากันและดีต่อกันในที่สุด แต่นรีก็ยังไม่ยอมย้ายกลับ เธอยังอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์ราคาไม่แพงที่ออกจะเปลี่ยวไปนิดเหมือนเดิม คีตาเองก็อดเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอไม่ได้
ด้วยความเป็นคนปากร้ายแต่ใจดี รักเพื่อนอย่างจริงใจของคีตา ทำให้นรีค่อยๆ ซึมซับความดีของเขา และแอบรักเขาอยู่เงียบๆ ในขณะที่คีตาก็ยังมีจิตใจมุ่งมั่นอยู่กับหนิง แฟนสาวที่อยู่ที่อเมริกาและกำลังจะกลับมาเร็วๆ นี้ แต่ถึงแม้คีตาจะมีแฟนอยู่แล้ว แต่เขาก็มีผู้หญิงอื่นมาติดพัน เช่น ริน สาวสวยเปรี้ยวที่ชอบเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตคนอื่น

         เรือนหอใกล้เสร็จ นรียิ่งรู้สึกแย่ที่ไปหลงรักคนมีเจ้าของ เธอหลบไปหาเพื่อนที่เชียงรายเพื่อทำใจ แต่ปรากฏว่าเธอกลับเจอหนิง คนรักของคีตากับชายหนุ่มชาวต่างชาติ หนิงยอมรับกับนรีว่ามิทช์เป็นสามีของเธอ และเธอยังไม่กล้าบอกคีตาเพราะเขาอุตส่าห์ลงทุนเกี่ยวกับเรือนหอและเตรียมการแต่งงานไว้มากมาย
นรีกลับกรุงเทพฯ ด้วยความปวดร้าวใจยิ่งขึ้น เธอไม่กล้าบอกคีตา ประจวบกับคีตาประสบอุบัติเหตุทำให้เธอตัดสินใจเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน จนคีตาได้รู้เรื่องโดยบังเอิญในที่สุด

          หลังจากหายป่วย คีตาเปลี่ยนไป จากผู้ชายปากร้ายกลายเป็นผู้ชายเงียบขรึม จนนุภาพ พี่ชายของนรีเป็นห่วง ท้ายที่สุดคีตาตัดสินใจไปเรียนต่อเพื่อหนีปัญหาทั้งหมด เขาขอร้องให้นรีดูแลเรือนหอที่ยังไม่เสร็จดีนักให้ด้วย โดยบังคับให้เธอย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านนั้นเลย คีตาไปอยู่ต่างประเทศ นรียิ่งพยายามทำใจ แต่การที่ได้เห็นบ้านของเขาทุกวันก็ทำให้เธอยิ่งคิดถึงเขา เธอมีโอกาสติดต่อเขาบ้างทางอีเมล เนื่องจากคีตามักจะวานให้เธอทำโน่นทำนี่ให้ และโดยอีเมลนี้เอง ทำให้ทั้งสองเริ่มจะคุยกันด้วยดี

          ระหว่างที่คีตาอยู่ต่างประเทศ ทางเมืองไทยก็มีข่าวร้าย นุภาพป่วยหนัก เขาเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแบบไม่รู้ตัว และเสียชีวิตอย่างรวดเร็วจนนรีแทบทำใจไม่ได้ คีตาเองก็เอะใจกับอีเมลท้ายๆ ของนุภาพที่เขียนเหมือนจะลา เขาจึงตัดสินใจเดินทางกลับเมืองไทยเพื่อมาเยี่ยมเพื่อน แต่ก็มีโอกาสเพียงได้มางานศพเพื่อนเท่านั้น
 เมื่อนุภาพเสียชีวิต เก๋ ภรรยาของนุภาพจึงต้องมาดูแลบริษัทแทน คีตาเห็นดังนั้นก็ตัดสินใจพักการเรียนไว้ก่อนเพื่อมาช่วยครอบครัวของนุภาพ การบริหารงานโดยมีเก๋ซึ่งเป็นผู้หญิงในบริษัทที่มีผลประโยชน์มากมายเข้ามาเกี่ยวข้องทำให้ไม่ราบรื่นนัก ผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ พยายามเข้ามามีอิทธิพลในการบริหาร ในที่สุดเก๋กับคีตาจึงร่วมกันหาทางออก และทางออกนี้นุภาพได้บอกคีตาเป็นนัยๆ ไว้ก่อนหน้านี้แล้ว นั่นคือการที่ให้คีตาแต่งงานกับนรี (ซึ่งนุภาพยกหุ้นส่วนหนึ่งให้) และเข้ามาบริหารงานในตำแหน่งผู้ถือหุ้นใหญ่แทนเก๋

           การแต่งงานกันหลอกๆ ทำให้ทั้งสองต้องย้ายมาอยู่บ้านเดียวกัน ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน และได้พบว่าต่างฝ่ายต่างแอบพึงใจในความเป็นตัวของตัวเองของอีกฝ่าย ในความต่างกันเกือบสุดขั้ว ทั้งคู่กลับต่างเติมเต็มในสิ่งที่ตนเองไม่มี คีตาตั้งใจสะสางงานเพื่อบริษัทจนนรีแอบสงสารเอาบ่อยๆ เรื่องในบริษัทยังไม่ยุติ เนื่องจากมีพนักงานคนหนึ่งแอบเอาโปรแกรมที่คีตาคิดค้นได้ไปขาย เขาตามจับเพราะคิดว่ามันพัวพันกับผู้ถือหุ้นอีกฝ่าย เขาต้องตามไปเชียงรายโดยขอให้นรีตามไปด้วย

          ที่เชียงราย การตามล่าคนร้ายผ่านไปได้ในที่สุด คีตารู้สึกโล่งอกกับภารกิจที่สำเร็จไปอีกอย่าง ส่วนนรีก็ยิ่งเห็นใจในความจริงใจ จริงจังกับงานของคีตา ทั้งคู่มีเหตุต้องอยู่ห้องเดียวกัน และความเห็นใจที่ไม่รู้ว่าเป็นความรักนี้เองทำให้ทั้งสองมีอะไรกันในที่สุด แต่แทนที่จะเข้าใจกัน กลับกรุงเทพฯ กลับมีเรื่องที่ทำให้ทั้งสองเข้าใจผิด มีหนุ่มๆ มาหลงรักนรีมากหน้า ในขณะที่คีตาก็มีเรื่องบริษัทอีกเล็กน้อยต้องสะสาง

           ท้ายที่สุดเก๋ก็ทนไม่ได้ที่เห็นคนสองคนที่รักกันต้องหมางเมินกัน เธอจึงออกอุบายบอกนรีว่าสงสารคีตาจนอยากจะขายหุ้นไป ไม่ต้องให้เขายุ่งกับบริษัทอีก และให้เขาหย่าขาดจากนรี นรีเห็นด้วยเพราะห่วงสุขภาพ และอยากให้คนที่ตัวเองรักได้กลับไปเรียนต่อ แต่สำหรับคีตา การได้รู้ข่าวนั้นทำให้เขาเสียใจเพราะรู้สึกว่านรีและเก๋อยากจะผลักเขาไปไกลๆ โดยเฉพาะนรี ตอนนี้เขารู้แล้วว่าแอบมีเธออยู่ในใจโดยไม่รู้ตัวมานานแล้ว เขาไม่ยอมทำตามที่ทั้งสองตัดสินใจ เขาไม่ยอมเสียนรีไป ในที่สุดคีตาก็ขอเก๋ไปสงบสติอารมณ์ที่ชะอำ บ้านพักหลังเดิมที่เขากับนรีได้รู้จักกันเป็นครั้งแรก ส่วนนรี เมื่อรู้ว่าคีตาเสียใจมากกับการตัดสินใจของเธอก็อยากจะปรับความเข้าใจ เธอเดินทางมาเจอเขาที่ชะอำ และต้องเปิดเผยความในใจของตัวเองเพื่อจะได้ปรับความเข้าใจกันในที่สุด…

          เมื่อสาวห้าวอารมณ์ศิลป์ต้องรับบทภรรยากำมะลอของนักโปรแกรมเมอร์ผู้รักความไฮเทคชีวิตชุลมุนวุ่นวายที่ต่างคนต่างต้องซ่อนความรู้สึกหวานๆ ในหัวใจจึงเกิดขึ้น

*********************************************************************************************

หลังจากที่เรื่องราวความรักของ "นรี" และ "คีตา" ได้รับการ ถ่ายทอดผ่านนวนิยาย "สาวสุดเซอร ์ กับโปรแกรมเมอร์ปากร้าย" ก็ได้มีผู้ติดตาม ถามใถ่ถึงความคืบหน้าของชีวิตรักของทั้งคู่ มามากมาย วันนี้บอกอ ก็เลยจับคู่รักคู่หวาน(อมเปรี้ยว) คู่นี้ มาให้เปิดเผยเรื่องราวเพื่อความกระจ่างขอทุกท่านค่ะ วันนี้เรานัดพบนรีกับคีตาที่บ้านหลังเล็กที่อดีตเกือบจะเป็นเรือนหอของคุณคีตากับคุณหนิง "อดีต" คนรัก และในที่สุดบ้านหลังนี้ก็ได้ทำหน้าที่เป็นเรือนหอระหว่างนรีและคีตามาเป็นเวลาสี่ปีแล้ว (เร็วจริงๆเลยนะคะเนี่ย)  วันนี้นรีแต่งตัวสบายๆ ด้วยเสื้อยืดแขนกุดสีขาว กับกางเกงสีเข้มผ้าเนื้อบางเบา สบายๆ ในขณะที่คุณคีตาของเรายังคงความเนี๊ยบไว้ในชุดกางเกงยีนส์ (รีดเรียบ) กับเสื้อเชิร์ตสีฟ้าน้ำทะเล

หัวข้อ : นรีกับคีตาตอน 11
ข้อความ : ตอนที่ 11..............
  

วันรุ่งขึ้น เด็กส่งเอกสารจากบริษัทของพี่ชายมาส่งเอกสารถึงฉัน ข้างในเป็นเช็คหนึ่งฉบับ มีตัวเลขอยู่หนึ่งหมื่นห้าพันบาท มีกระดาษโน๊ตสั้น ๆ ว่าเป็นค่าเหนื่อยสำหรับการไปเดินซื้อเฟอร์นิเจอร์ 

ฉันโทรกลับไปหาคนที่ส่งเช็คมาให้บริษัท ปรากฎว่าเขาออกไปพบลูกค้า จะฝากเช็คไปคืน คนส่งเอกสารก็กลับไปแล้ว...... 

ฉันได้แต่เก็บเช็คฉบับนั้นเข้าลิ้นชัก ให้มันมาคอยเตือนถึงคนให้ทุกครั้งที่เปิดลิ้นชักหยิบของ คิดว่าเอาไว้คืนให้เขาวันที่เขาแต่งงานก็แล้วกัน.... 

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ฉันทะเลาะกับนายคีตาครั้งนั้น ดูเขาจะห่างหายไปจากชีวิตของฉันไปโดยปริยาย จริง ๆ เราคงต่างคนต่างเลี่ยงที่จะไม่เจอกันมากกว่า เขามักจะสั่งงานเพิ่มเติม ถ้าต้องการอะไรเพิ่มในการแต่งบ้านมากับหัวหน้าช่าง แทนที่จะโทรมาโดยตรงเหมือนเมื่อก่อน และฉันมักจะโทรไปถามช่างก่อนว่าเขามาดูบ้านหรือเปล่า ในวันที่ฉันจะเข้าไปตรวจงาน และนั่นทำให้ฉันหลบหน้าเขาได้ 

แต่ทุกครั้งที่ฉันเปิดลิ้นชัก ทุกวันที่ก้าวขึ้นรถ ฉันจะคิดถึงเขา 

ฉันยังไม่หายโกรธเขาที่บังอาจมาวุ่นวายกับความเป็นส่วนตัวของฉันด้วยการบอกพี่นุว่าฉันลำบากกับการอยู่อาศัย จนพี่นุต้องซื้อรถให้ แล้วก็เรื่องที่เขาดูถูกฉันอย่างร้ายกาจด้วยการส่งเช็คมาให้เป็นค่าไปช่วยเลือกของ สำหรับเขาเงินคงซื้อได้ทุกอย่าง 

แต่บางครั้ง ระหว่างความโกรธ ยังมีความรู้สึกลึก ๆ บางอย่างที่ซ่อนอยู่ในใจ และฉันก็ค่อย ๆ ตระหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่ามันทวีความรุนแรงขึ้นทีละนิด 

ฉันคิดถึงเขา...ให้ตายเถอะ ฉันคิดถึงผู้ชายปากร้าย ที่กำลังจะแต่งงานคนนั้น 

......... 
“นรี เสาร์นี้ว่างหรือเปล่า” 
พี่สะใภ้ของฉันทรุดตัวลงข้าง ๆ ฉันสะดุ้ง งงอยู่เป็นครู่กว่าจะเข้าใจว่าเธอพูดอะไรกับฉัน แล้วก็รีบกลบเกลื่อน 
“ว่างค่ะ” 
“ไม่มีต้องไปดูบ้าน หรือโรงแรมที่ไหนนะ” 
ฉันพยักหน้า 
“งั้นไปชอปปิ้งกับพี่ไหม” 
ฉันหัวเราะ “ฉันเนี่ยนะคะ” 
พี่สะใภ้พยักหน้า “ตั้งแต่คลอดน้อง พี่ก็ไม่ได้ออกไปไหนเลย พี่นุของเราคิดว่าพี่อ่อนแอนักหนา ไม่ยอมให้ไปไหนเลย แล้ว...พี่ก็รู้สึกว่าพักนี้นรีเบื่อ ๆ ก็เลยชวนไปเสียตังค์แก้เซ็ง” 
“แต่” 
“ไปเป็นเพื่อนพี่นะ” 
ในที่สุดฉันก็ยอมตกลงไปกับพี่สะใภ้ ก็ดีเหมือนกัน ฉันไม่ได้สนใจกับการแต่งตัวของตัวเองมานานพอสมควรแล้ว การแต่งตัว เสื้อผ้าเก่า ๆ ก็ออกจะห้าว ๆ ให้เหมาะกับการออกไปทำงานต่างจังหวัดเสียมากกว่า 

วันเสาร์ต่อมา ฉันขับรถพาพี่สะใภ้ตระเวนตามห้างสรรพสินค้าเราก็ตกลงกันว่าจะเริ่มกันที่สยามเซ็นเตอร์ พี่สะใภ้ของฉันเป็นคนสวย และแต่งตัวเก่ง เธอจึงพาฉันเดินเข้าร้านโน่น ออกร้านนี้อย่างชำนาญ 

“นรีไม่นุ่งกระโปรงบ้างเหรอ พี่เห็นเรานุ่งแต่กางเกง...ลองสวมตัวนี้นะ” พี่สะใภ้หยิบกระโปรงตัวหนึ่งมาให้ฉันลอง ฉันขยับจะปฎิเสธ แต่ก็โดนลากเข้าไปในห้องลองเสื้อจนได้ 

กระโปรงตัวที่สอง สาม และ สี่ ตามมาติด ๆ พี่สะใภ้ฉันคงเป็นคงมีพรสวรรค์ด้านการแต่งตัวพอสมควร ทุกตัวที่เธอเลือกมาให้ฉันลอง ดูจะเหมาะกับบุคลิกสาวห้าวของฉันดี ใส่แล้วก็ไม่ดูหวานจนเกินไป แล้วก็ดูทะมัดทะแมงพอสมควร 

“ใส่กระโปรงบ้างก็ดีนะนรี บางทีเราทำอะไรใหม่ ๆ เสียบ้างมันจะได้หายเบื่อไปได้” 

ฉันมองหน้าพี่สะใภ้เพื่อจะค้นหาความหมายในประโยคนั้นของเธอ แต่ก็ไม่พบอะไร 

ถัดจากกระโปรงก็เป็นเสื้อทำงาน เสื้อไปเที่ยว และรองเท้า ท่าทางเธอจะสนุกกับการจับฉันแต่งตัวเสียเต็มที ฉันเองก็ชักจะสนุกไปกับเธอด้วย 

“ไปตัดผมกัน” 

“อะไรนะคะ” 

“ก็เดินเมื่อย แล้ว กินข้าวอิ่ม ๆ ไปนอนให้เขาสระผม ให้สบาย ๆ หรือนรีจะซอยผมออกนิดก็ได้” 

ฉันมองผมที่ยาวกลางหลัง ที่มักจะถูกรวบไว้เฉย ๆ อย่างไม่สนใจของฉัน หลายเดือนแล้วที่ไม่ได้เข้าร้านทำผม..... 

............... 
เพื่อนร่วมงานในออฟฟิสต่างเป่าปากกันกิ้วก้าวเมื่อเห็นฉันนุ่งกระโปรงไปทำงานวันถัดมา แต่อย่างฉันหรือจะสนใจกับพวกนั้น 

“ปากดีกันนัก ถึงนุ่งกระโปรงก็ไล่เตะได้นะ” ฉันบอกยิ้ม ๆ ไม่ได้ถือสาอะไรพวกเขา 

“แต่ก็น่ารักดีนะเจ้” เจ้าลพ ช่างเขียนแบบประจำออฟฟีสเดินมากระซิบ นั่นทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย 

“วันนี้ท่าจะฝนตก” นั่นเป็นเสียงเจ้านายของฉัน 

“ทำไม” ฉันหันไมค้อนให้ ก่อนจะรับงานที่เขาส่งให้มาดู 

“ก็นรีนุ่งกระโปรง” แล้วเขาก็หัวเราะ “ไม่ชินว่ะ” 

“อีกสักพักก็จะชินเอง เพราะนรีซื้อมาตั้งสี่ตัว” 

“เหรอ งั้นเย็นนี้ไปฉลองกันหน่อยไหม ซอยถัดไปมีผับเปิดใหม่ ชวนลูกสมุนนรีไปด้วย” 

“จริงเหรอ” ฉันถามด้วยแววตาเป็นประกาย “เย้...ได้เลย รู้งี้นุ่งกระโปรงมาทำงานนานแล้ว” ฉันตะโกนข้ามห้องไปหารุ่นน้องเพื่อบอกข่าวดี โดยมีเสียงหัวเราะขำ ๆ ของเจ้านายอยู่ข้าง ๆ 

.......... 
ฉันเปลี่ยนไปจริง ๆ หรือนี่ ฉันถามตัวเองหลายครั้ง กับแค่การเปลี่ยนมาใส่เสื้อผ้าที่มันดูหญิงกว่าเดิมเล็กน้อย ซอยผมที่ยาวตรงรุ่ยร่ายให้ไล่ระดับลงมา แล้วก็ทาลิปสติกสีอ่อน ๆ ฉันพบว่าตัวเองถูกมองจาก”ผู้ชาย”ที่เดินไปเดินมาตามท้องถนนมากขึ้น และได้รับการดูแลที่เป็น”พิเศษ” มากขึ้นจากเจ้านายผู้โสด แต่ไม่สดของฉัน 

ถ้ารู้ว่าการเปลี่ยนแปลงตัวเองเพียงเล็กน้อย แล้วจะทำให้ตัวเองรู้สึกดี รู้สึกมั่นใจตัวเองมากขึ้นอย่างนี้ ฉันคงเปลี่ยนตัวเองนานแล้ว 
............

 

จาก : สิริ-นดา - 08/10/2001 09:11  

เว็บ สิรินดา

http://www.sirinda-stories.net/sirinda.php

Naree-Keeta Special

http://www.sirinda-stories.net/sirinda/naree_special.php

นรีกับคีตา ตอน11 

http://board.dserver.org/y/yourstory/00000236.html